MyRodzina.org

Stefania Białobrzewska urodziła się 17 maja 1901 roku w Łomży, w łomżyńskiej rodzinie Józefa Białobrzewskiego /syna Pawła i Teofili Jastrzębskiej/ i Józefy z domu Wojciechowskiej /córki Franciszka i Agnieszki Kantorskiej/. Stefania była drugim z trojga ich dzieci - miała starszą siostrę Jadwigę /urodzoną w 1898 roku - zmarłą w 1902 roku/ i młodszego brata Zygmunta /urodzonego w 1905 roku - zmarłego 11 października 1931 r./.

Stefania Białobrzewska. Łomża, 1925 rok.

Akt urodzenia Stefanii Białobrzewskiej

Młoda Stefania Białobrzewska /pierwsza od lewej/ z koleżankami. Łomża, 1923 rok.

Łomża, 1928 rok. Stefania Białobrzewska-Sieńkowska /trzecia od lewej/ z koleżankami.

W 1925 roku Stefania Białobrzewska poślubia Stanisława Sieńkowskiego. Jej mąż - Stanisław pracuje w łomżyńskim magistracie jako inżynier geodeta.

Stanisław Sieńkowski urodzony w 1898 roku, w Sankt Petersburg, w Rosji - mąż Stefanii Białobrzewskiej .

W latach 1926 - 1939 Sieńkowscy mieli ze sobą sześcioro dzieci - pięć córek i jednego syna. Pierwsze dziecko - córka Krystyna, rodzi się w Łomży, w 1926 roku. Druga córka - Danuta, rodzi się w Łomży, w 1928 roku. Trzecie dziecko - syn Eugeniusz, rodzi się w Zambrowie , w 1931 roku. Czwarte dziecko - córka Teresa, rodzi się w Miastkowie k/Łomży, w 1934 roku. Piąte dziecko - córka Barbara-Radomiła, rodzi się w 1937 roku i umiera 07 października 1937 roku. Szóste dziecko - córka, ktorej ponownie dano na imię Barbara-Radomiła rodzi się w mieście Głębokie - siedzibie powiatu Dziśnieńskiego - na Litwie, w 1939 roku.

Łomża, rok 1929. Stefania Białobrzewska-Sieńkowska - żona Stanisława Sieńkowskiego.

Łomża, rok 1927. Ślub młodszego brata Stefanii Białobrzewskiej - Sieńkowskiej - Zygmunta /urodzonego w 1905 roku - zmarłego 11 października 1931 r..

Latem 1938 roku Stanisław wyjeżdża, wraz z rodziną z powrotem na wileńszczyznę - skąd przyjechał w 1923 roku - i zaczyna pracę w urzędzie powiatu Dziśnieńskiego, w mieście Głębokie, obwodu wileńskiego. Jest pracownikiem do spraw urządzeń rolnych i pracuje ciągle na wyjeździe w różnych regionach okręgu wileńskiego - z dala od domu, gdzie mieszka jego rodzina. Przyjeżdża do domu tylko na urlopy i święta.

Po agresji sowieckiej na Polskę , Armia Czerwona zajęła 18 września 1939 Głębokie i Berezwecz. Stefania zaczyna niepokoić się o męża, kiedy przez kilka tygodni nie ma żadnych wiadomości, od pracującego ciągle na wyjeździe Stanisława. Zaczyna podejrzewać, że Stanisław może został aresztowany, przez służby sowieckie i to jest powodem braku listów od niego. Nie wie, że 1 listopada 1940 roku, Stanisław został aresztowany, przez władze sowieckie, pod zarzutem utworzenia - razem z innymi oskarżonymi - podziemnej organizacji, która postawiła sobie za cel obalenie władzy radzieckiej, przez akcję zbrojną.

Stefania Białobrzewska - Sieńkowska. Łomża, 1937 rok.

Władze sowieckie dopiero w lutym 1942 roku przyzna?y, że Stanisław Sieńkowski jest aresztowany. Stefanię i pięcioro dzieci - w wieku od dwóch do trzynastu lat, umieszczono w pociagu. Powiedziano im, że zostają zabrani do ich ojca i męża - Stanisława. Wsadzono ich 23 marca 1942 roku do wagonu kolejowego i wywieziono na Syber ię, do miasta Barnaul w Kraju A ltajskim, gdzie spędzili pięć lat, zanim pozwolono im wrócić pierwszym transportem - 13 marca 1946 roku - do Polski. Dopiero po ponad 50-ciu latach dowiedzieli się, że ich ojciec i mąż został zamordowany - 21 maja 1941 roku, na dziedzińcu poklasztornego więzienia w Berezwecz, na przedmieściu miasta Głębokie, gdzie mieszkali - kiedy oni byli już na Syberii. Wyrokiem Trybunału Wojskowego ZSSR z dnia 20 marca 1941 roku, Stanisław Sieńkowski został uznany winnym postawionych mu zarzutów i został skazany na najwyższy wymiar kary - śmierć przez rostrzelanie.

W kwietniu 1946 roku Stefania i jej dzieci osiedliły się w Polsce, we wsi Dłużec, w powiecie lwóweckim, na Dolnym Śląsku - gdzie wcześniej osiedliła się Maria Szanter z rodziną /siostra Stanisława - męża Stefanii/ - po przesiedleniu z wileńszczyzny.

Boże Narodzenie 1949 roku w Dłużcu na Dolnym Śląsku. Od lewej: Jerzy Szczęsny, Barbara-Radomiła Sieńkowska, Stefania Sieńkowska i Teresa "Lalka" Sieńkowska.

Dolny Śląsk - Dłużec , powiat lwówecki, lato 1952 roku. Zdjęcie zrobiono na tle domu Szanterów w Dłużcu, który otrzymali /w ramach umowy przesiedleńczej pomiędzy rządami Polski i ZSRR/ w zamian za pozostawioną posiadłość we wsi Skrobotuny , w gminie Prozoroki, w rejonie wileńskim. Od lewej stoją: Franciszka Czyba - siostra Antoniego Szantera, Stefania Sieńkowska - trzymająca na rękach Władyslawa Szczęsnego. Obok stoi Maria Szanter - trzymająca na rękach Leszka Szczęsnego. Z tyłu za nimi stoi Alfreda Szanter. Stojąca pośrodku /między Marią Szanter i Zofią Szczęsną/ to Teresa "Lalka" Sieńkowska. Najwyższy mężczyzna, stojący z prawej strony zdjęcia, to Antoni Szanter - mąż Marii Szanter . Naprzeciw Antoniego, stoi ich córka - Jadwiga. Obok nich /bardziej do prawej/ stoi Irena Szczęsna - zona Jerzego Szczęsnego , trzymająca kilkumiesięczną córkę Elzbietę Szczęsną i Helena Korzeniowska - siostra Ireny Szczęsnej . Jerzy Szczęsny - mąż Ireny - jest ostatnim, po prawej stronie, siedzącym na ziemi. Obok Jerzego siedzi 13-letni Olgierd Szanter - syn Marii i Antoniego. Następny, siedzący na ziemi, to Eugeniusz Sieńkowski - trzymający Bohdana Szczęsnego - syna Jerzego i Ireny Szczęsnych.

Stefania Białobrzewska - Sieńkowska. Koszalin, 1954 rok.

Koszalin, 17 maja 1986 roku. Uroczystość obchodów 85 rocznicy urodzin Stefanii Sieńkowskiej-Białobrzewskiej.

Stefania Białobrzewska-Sieńkowska zmarła 26 marca 1990 roku w Koszalinie.